จากบทความ Yota Yoshida Captures The Loneliness Of Transit In Tokyo ใน ignant.com แปลโดย Asadawut Boonlitsak ซีรีส์นี้มีชื่อว่า “From Somewhere to Elsewhere” ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นภาพคนที่อยู่คนเดียวหรือเป็นภาพคนที่กำลังรอรถไฟอยู่ในสถานีซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องเจอในชีวิตประจำวัน โดยเขาตั้งใจที่จะถ่ายภาพออกมาให้รู้สึกว่าเหงา Yota Yoshida บอกว่า “ผมเห็นความไม่ธรรมดาในสิ่งที่ธรรมดามันซ่อนอยู่ใน moment นั้นซึ่งมันให้ความรู้สึกเหมือนบทกวี ผมจะไม่ขออนุญาต Subject ที่ผมกำลังถ่ายเพราะว่าผมรู้สึกว่ารูปที่ไม่ถูกจัดฉากมันให้พลังได้มากกว่าซึ่งตรงนี้สำคัญมากสำหรับผม” สามารถติดตามผลงานของเขาต่อได้ที่ Yota Yoshida Captures The Loneliness Of Transit In Tokyo http://www.yotayoshida.com flickr.com/photos/108761754@N04 Instagram @yotayoshida

บทความ โดย อาทิตย์ เลิศรักษ์มงคล (Sun) ภายใต้ตำนานของนิตยสารที่ทรงอิทธิพลต่อวงการศิลปะภาพถ่ายร่วมสมัยในศตวรรษที่ 20  “LIFE Magazine” ยังมีตำนานที่ทรงพลังไม่แพ้กันของช่างภาพหญิงที่ถ่ายภาพปกให้กับ LIFE ในฉบับแรก เมื่อ 23 พฤศจิกายน 1936 นั่นคือ.. Margaret Bourke-White …เธอคือช่างภาพหญิงคนนั้นที่เรากำลังจะพูดถึง เธอเติบโตมาในย่านบร๊องซ์ นิวยอร์คเมื่อปี 1904 ท่ามกลางความชอบชีวิตสัตว์ต่างๆ พวกแมลง เต่า กบ ต่างๆ สัตว์ตัวเล็กๆที่ดูไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนภาพที่เธอถ่ายนัก สัตว์เหล่านี้ทำให้ความฝันวัยเด็กของเธอเต็มไปด้วยภาพร่างของตัวเธอเองที่ยืนอยู่กลางป่าในฐานะนักวิทยาศาสตร์ที่จับสัตว์ต่างๆไปค้นคว้า แต่แล้วความชอบของเธอก็เปลี่ยนไปเมื่อเธอมีโอกาสเห็นโรงหลอมโลหะในยุคที่เต็มไปด้วยการปฏิวัติอุตสาหกรรม เหล็กที่หลอมละลายด้วยความร้อนสูง ประกายไฟจากการเสียดสี ทำให้เธอมองเห็นความสวยงามบางอย่างในสิ่งเหล่านั้นที่ยากจะอธิบาย ในความเป็นจริงแล้ว พ่อของเธอหลงใหลในการถ่ายภาพเป็นอย่างมาก และก็มักจะทดลองถ่ายภาพด้วยเลนส์หรือเครื่องมืออะไรใหม่ๆเสมอ ซึ่งเธอเองก็ไม่เคยได้สนใจมันจนกระทั่งพ่อของเธอเสียชีวิตเมื่อปี 1921 Margaret เข้าเรียนมหาวิทยาลัยโคลัมเบียเกี่ยวกับศิลปะ นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้เป็นเจ้าของกล้องถ่ายรูปที่แม่ของเธอซื้อให้เป็นของขวัญ เธอจึงเริ่มไปเรียนและฝึกฝนมันอย่างจริงจัง เธอไม่ค่อยมีความสนใจการเรียนในมหาวิทยาลัยเท่าที่ควร เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอย้ายที่เรียนไปๆมาๆถึง 7 ที่ เพื่อทดลองเรียนหลายๆอย่าง หาสิ่งที่เธอชอบจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านกีฬา ด้านวิจัยซากสัตว์ดึกดำบรรพ์ ไปจนถึงสัตววิทยาเหมือนความฝันในวัยเด็ก แต่สุดท้ายเธอตัดสินใจหันหลังให้กับสิ่งที่รำ่เรียนมา เพื่อตามความฝันด้านการถ่ายภาพ และย้ายไปอยู่ที่โอไฮโอพร้อมตั้งสตูดิโอถ่ายภาพของตัวเอง เน้นงานถ่ายภาพสถาปัตยกรรมและภาพโรงงานอุตสาหกรรม ภาพถ่ายของเธอประสบความสำเร็จอย่างมากในปลายยุค… Read More Margaret Bourke-White ตำนานช่างภาพหญิงแกร่งแห่งศตวรรษที่ 20

บทความ โดย อาทิตย์ เลิศรักษ์มงคล ในยุคที่การถ่ายรูปเริ่มก้าวเข้าสู่ยุค Modern หรือยุคแห่งการปฏิวัติการถ่ายภาพด้วยช่างภาพอันมีใจเป็นขบถ เพื่อนำพาเอาศิลปะการถ่ายภาพไปสู่การยอมรับในวงการศิลปะโลก ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ศิลปะภาพถ่ายในอเมริกาเบ่งบานไปด้วยช่างภาพรุ่นใหม่ที่ทะลวงกรอบดั้งเดิมของการถ่ายภาพด้วยวิธีคิดใหม่ๆเต็มไปหมด ในยุคสมัยที่กล้องดิจิตอลมีความฉลาดจนแทบไม่เหลือพื้นที่ของความผิดพลาดให้กับช่างภาพอีกต่อไปแล้ว หลายคนอาจจะยังยึดติดวัดความสวยงามภาพถ่ายกันที่โฟกัสชัดไม่ชัด ต้องซูมเข้าไปดูกันถึงดวงตา แต่เมื่อย้อนกลับไปสู่รากเหง้าในยุค Modern แล้ว.. ข้อผิดพลาดทางเทคนิค ดูจะเป็นเรื่องสนุกและการทดลองอันบ้าบิ่นของช่างภาพมากกว่า เราลองเลือกงานของ Helen Levitt , William Klein , Robert Frank , Rudy Burckhardt ที่เป็นภาพโฟกัสไม่ชัดเจนบ้าง ใช้ชัตเตอร์สปีดต่ำบ้าง แต่พวกเขาเลือกที่จะมองข้าม และเลือกโฟกัสไปที่จังหวะ อารมณ์ องค์ประกอบภาพ ให้สื่อสารในแบบที่พวกเขาต้องการแทน (จริงๆแล้วในยุคนั้นก็มีคำครหาต่างๆถึงประเด็นเหล่านี้เช่นกัน กว่าพวกเขาจะฝ่าฟันจนกลายเป็นที่ยอมรับได้) กลุ่มช่างภาพเหล่านี้เป็นตัวอย่างช่างภาพที่มีอิทธิพลต่อทิศทางงานศิลปะภาพถ่ายในยุคหลังสงครามโลก พวกเขาได้สร้างสรรค์ภาพถ่ายด้วยการทดลองเทคนิคใหม่จากความล้มเหลวต่างๆนานา และนำเสนอภาพถ่ายอย่างสร้างสรรค์ แตกต่างไปจากแค่เพียงการเสนอแต่ความสวยงามทางสายตา แต่งดงามด้วยความคิดของผู้ชม นอกจากนี้ ทิศทางภาพถ่ายเหล่านี้ยังส่งผลเกี่ยวพันไปถึงศิลปะที่ใกล้เคียงอย่างศาสตร์ภาพยนตร์ ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับการถือกำเนิดสไตล์หนังที่เรียกว่า “ฟิล์มนัวร์” (Film Noir) ด้วยโทนภาพและเรื่องราวในบรรยากาศขมุกขมัว ลึกลับ มืดหม่น    … Read More รวมภาพ “โฟกัสไม่ชัด แต่อารมณ์ชัด” จากเหล่าช่างภาพในตำนานยุค Modern

จากบทความ Introducing Cielo Yu ใน ignant.com แปลโดย Asadawut Boonlitsak ช่างภาพวัยรุ่นชาวไต้หวันชื่อว่า Cielo Yu เขาเป็นคนที่ชอบทดลองในการจัดท่าทางแปลกๆ และเลือกใช้สีที่เข้ากัน Cielo Yu เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย Southern Taiwan University of Science and Technology อาศัยอยู่ในไทเป งานของเขาโดดเด่นในเรื่องของการจัดท่าทางให้ดูลึกลับและปิดบังใบหน้า บางครั้งก็พยายามให้ตัวแบบอยู่เข้าใกล้กับสถานที่ให้มากที่สุด นอกจากนี้ยังถ่ายด้วยกล้องฟิล์ม ซึ่งบางครั้งรูปที่เขาถ่ายมาก็ดูสนุก บางครั้งก็รู้สึกโหยหา รูปทั้งหมดนั้นมีความโดดเด่นในเรื่องของการทดลองและดูไม่เหมือนใคร และเขาไม่กลัวกับการทดลองอะไรใหม่ๆที่มันมีมุมมองต่างออกไปจากเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า สามารถติดตามผลงานของเขาต่อได้ที่ Introducing Cielo Yu , Instagram , Flickr